Στα μέσα της δεκαετίας του 1990 ένας γιατρός στο κέντρο της Αθήνας κυνηγούσε επί μήνες στο Λαϊκό Λαχείο τον λήγοντα 7.
Κάθε Δευτέρα γύρω στις 5 το απόγευμα ο λαχειοπώλης περνούσε από το ιατρείο και του άφηνε τις 10 τετράδες με τον ίδιο αριθμό.
Εκείνη τη συγκεκριμένη μέρα, όμως, ο λαχειοπώλης είχε αφήσει στο πόστο το γιο του χωρίς να τον ενημερώσει για την “ολόκληρη” του 7 και ο γιος την πούλησε σε έναν περαστικό.
Oταν ο λαχειοπώλης γύρισε στο πόστο έβαλε τις φωνές για το λάθος αλλά ήταν αργά. Στη λίγη ώρα που απέμεινε μέχρι την κλήρωση ,ο λαχειοπώλης έψαξε μάταια να βρει “ολόκληρη” στο 7 και τελικά πήγε με βαριά καρδιά στο ιατρείο 10 τετράδες στον ίδιο αριθμό που όμως έληγαν στο 3.
Θύμωσε ο γιατρός, 5 μήνες κυνηγούσε το 7 αρνήθηκε να τα πάρει. “Θα μου μείνει στα χέρια” του είπε ο λαχειοπώλης ,”δεν με νοιάζει μοίρασε την στο κτίριο” ήταν η απάντηση που πήρε.
Eτσι και έγινε, ο λαχειοπώλης μοίρασε τις 10 τετράδες από εδώ και από εκεί , στο θυρωρό, στον καφετζή, σε έναν δικηγόρο και σε ένα-δύο επισκέπτες.
Oταν έγινε η κλήρωση ο γιατρός διαπίστωσε ότι πέταξε την τύχη του δεξιά και αριστερά αφού αρνήθηκε να πάρει τον 1ο αριθμό που έδινε 100 εκατομμύρια. Eπαθε σοκ , δεν πάτησε στο κτίριο όλη την εβδομάδα για να μην βλέπει και ακούει τα πανηγύρια των γειτόνων που αγόρασαν ένα λαχείο που τους το έκανε δώρο.
Η ζωή όμως συνεχίστηκε και αφού πέρασε το σαββατοκύριακο έδωσε το παρόν στο ιατρείο.Ο λαχειοπώλης αυτή τη φορά κράτησε τις 10 τετράδες στο 7 και μέσα στην αμηχανία τις πήγε στον πελάτη που στεκόταν όρθιος με υπογλώσσια.
Εκείνος δεν τα αρνήθηκε , τα πήρε , τα τσαλάκωσε με όση δύναμη είχε και τα πέταξε στο συρτάρι του. “Τι να τα κάνω τώρα” είπε στον λαχειοπώλη την ώρα που τον πλήρωνε. “Το πολύ να πιάσω τον λήγοντα”.
Τρεις ώρες αργότερα ο λαχειοπώλης του δείχνει τον φωτοτυπημένο κατάλογο. Με καθυστέρηση 1 εβδομάδας ο γιατρός πήρε τα 100 εκατομμύρια! Είχαν περάσει από τα χέρια του οι πρώτοι λαχνοί δύο συνεχόμενων κληρώσεων και οι πιθανότητες για να συμβεί αυτό ήταν 1 στις 6.4 δις περιπτώσεις και όμως συνέβη.
Σε λίγες μέρες έκλεισε το ιατρείο του και αποσύρθηκε σε ένα εξοχικό που έκτιζε εκείνη την εποχή.Κανένας δεν μπορεί να ξέρει τι θα σκέφτηκε και πως θα κοιμήθηκε το βράδυ που αρνήθηκε το λαχείο , ούτε και το πως θα ένοιωσε όταν διαπίστωσε ότι η τύχη επέμεινε να ξεπληρώσει το… χρέος της.
