Λένε πως το ποδόσφαιρο είναι κάτι παραπάνω από ένα άθλημα…Αποτελεί το όπιο του ανθρώπου, αφού τον συναρπάζει και του χαρίζει συναισθήματα έντονα. Του δίνει χαρά, αλλά και λύπη. Του προσφέρει ανεπανάληπτες συγκινήσεις, ειδικότερα όταν νικάει η ομάδα του νιώθει ικανοποίηση, και ανωτερότητα. Ενώνει και χωρίζει…
Στην περίπτωση της Εθνικής ενώνει. Η επίσημη αγαπημένη λοιπόν ρίχνεται στην μάχη του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος και τα παιδιά του Φερνάντο Σάντος γνωρίζουν καλά πως η Ελλάδα έχει ανάγκη περισσότερο από κάθε άλλη φορά, την διάκριση και την αναγνώριση.Σίγουρα, το έπος του 2004 είναι δύσκολο και σπάνιο να ξανασυμβεί. Σαφώς, εκείνο το μαγικό καλοκαίρι της Ελλάδας, δεν μπορεί να επαναληφθεί, ή έστω διαθέτει λίγες πιθανότητες να επαναληφθεί. Έχουν αλλάξει πολλά από τότε…Όχι, η ελληνική ψυχή όμως, και η δίψα για πρωταθλητισμό.
Και αυτό είναι μεγάλο προσόν. Το γεγονός ότι, η Εθνική μας «χαλάει» παραδοσιακά τις πρεμιέρες στις μεγάλες διοργανώσεις δίνει ένα ψυχολογικό αβαντάζ, τίποτα παραπάνω όμως. Η Πολωνία είναι η μία οικοδέσποινα και δεν θέλει σίγουρα να υποστεί το…βατερλώ της Πορτογαλίας τον Ιούνιο του 2004.
Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, όπως ανέφερε και ο Πορτογάλος τεχνικός καλείται να δώσει χαρά στους Έλληνες φιλάθλους σε μια «μαύρη» περίοδο λόγω της δυσμενούς πολιτικής και οικονομικής κατάστασης που επικρατεί στην πατρίδα.
Ο κόσμος θέλει να ξεφύγει έστω και για λίγο, να ξεχαστεί παρακολουθώντας την εθνική με τα αγαπημένα του πρόσωπα, από τα καθημερινά προβλήματα που τον ταλανίζουν.
Άλλωστε, τέτοιες διοργανώσεις πάντα παίρνουν μια πιο πατριωτική μορφή είτε από τους οπαδούς, είτε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Η πορεία της Ελλάδας στα γήπεδα της Πολωνίας και της Ουκρανίας είναι και ένα προσωπικό στοίχημα του Φερνάντο Σάντος. Ο Πορτογάλος προπονητής σίγουρα έχει αναλάβει ένα δύσκολο έργο, μιας και από την μέρα που έπιασε δουλειά στο «γαλανόλευκο» πάγκο διαρκώς συγκρίνεται με τον Ότο Ρεχάγκελ.
Άρα, και εκείνος με την σειρά του θέλει να βάλει την δική του υπογραφή και να συνδυάσει το όνομα του με μια αν μη τι άλλο, αξιοπρεπή πορεία σε τελική φάση ενός σπουδαίου θεσμού, όπως είναι το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Παράλληλα, να κλείσει τα στόματα εκείνων που τον κατέκριναν (δικαίως ή όχι είναι άλλη ιστορία) για τις επιλογές του και τις κλήσεις των ποδοσφαιριστών.
Όπως και να ‘χει, καλή τύχη στην Ελλάδα, ας κρατηθεί (και κάπου) ψηλά η σημαία της…Ας δώσουν λίγη χαρά στους Έλληνες…
