Στην Ελλάδα κάποια πράγματα δεν αλλάζουν και δεν θα αλλάξουν ποτέ… Όπως οι πρόωροι πανηγυρισμοί, οι βιαστικές κρίσεις για το αν ένας παίκτης είναι «παλτό» ή… θεός αλλά και οι κωλοτούμπες.
Δεν περάσαν παρά ελάχιστα λεπτά από το φινάλε της αναμέτρησης Ολυμπιακού – Βέροιας και άρχισε η αποθέωση για τον Πίνο. Σε 45λεπτά βγάλαμε το «πόρισμα» και το πρωί της Δευτέρας τα εξώφυλλα που θα κρέμονται στα περίπτερα, πάνω κάτω θα έχουν τους ίδιους τίτλος: «Πίνο και… μεθώ», «Πίνο και… κερνώ» (κ.τ.λ.)…
Και όλα αυτά για απλά μία καλή εμφάνιση του Κολομβιανού κόντρα σε μια ομάδα που αμύνονταν και μετά το 55’ «κλάταρε» από δυνάμεις… Ωραία η σέντρα του Πίνο στο πρώτο γκολ του Μήτρογλου, πανέμορφη η «κοφτή» τρίπλα που έκανε στη μεσαία γραμμή αλλά μην τρελαθούμε κιόλας. Ας περιμένουμε να τον δούμε και σε άλλα ματς, πιο δύσκολα…
Και αν ο Πίνο περνούσε απαρατήρητος στο Καραϊσκάκη, ίσως τώρα συζητούσαμε (πάλι πρόωρα) για μια «κακή μεταγραφή που δεν θα βοηθήσει τον Ολυμπιακό». Η αυτοσυγκράτηση είναι άγνωστη λέξη για τον Έλληνα και αυτό μας έχει στοιχίσει και ως χώρα με τις επιλογές μας σε πολιτικό επίπεδο τα τελευταία 35 – 40 χρόνια.
Από πού να αρχίσουμε και που να τελειώσουμε. Η λίστα των «κακών» χειρισμών είναι ατελείωτη. Στο ποδόσφαιρο, όμως, υπάρχει ένας λόγος παραπάνω για να είμαστε επιφυλακτικοί και μετρημένοι στις κρίσεις μας.
Μπάλα είναι και… γυρίζει. Οπότε ας κρατάμε μικρό καλάθι πριν αναγάγουμε έναν ποδοσφαιριστή σε «νέο Μέσι» ή σε «παλτό της χρονιάς».
