Αρχές της δεκαετίας ’90 όταν ο Βασίλης Καρράς «κατέβηκε» (με τυμπανοκρουσίες) για πρώτη φορά στην Αθήνα, κανείς δεν φανταζόταν ότι θα «δεθεί» τόσο πολύ με τον κόσμο. Πολύ πίστεψαν ότι πρόκειται για το «νέο αστέρι του λαϊκού τραγουδιού που σύντομα θα σβήσει, θα περάσει στο παρελθόν»…
Έκαναν λάθος. Εμείς οι πιστοί… οπαδοί του, το λέγαμε από τότε ότι το «φτερούγισμα που νοιώθουμε στην καρδιά όταν ακούμε την πενιά του Χρυσοβέργη και το βιολί του Ζήκου είναι δεδομένο ότι θα αγγίξει τον κόσμο. Τους καψούρηδες…»
Και έτσι έγινε. Το «άστρο» του Βασίλη ακόμη «λάμπει». Για να μην ξεχνιόμαστε «πατήσαμε» ήδη το 2013… Οι 17χρονοι που το 1993 «λιώναμε» τα βινίλια, πλέον είμαστε… 37 και ακόμη έχουμε στο σαλόνι μας το «Δεν πάω πουθενά», το «Είσαι Παντού», το «Αυτή τη νύχτα» (και πολλά άλλα).
Οι «φαν», μάλιστα, αυξάνονται στις μικρές ηλικίες και αυτό μας κάνει υπερήφανους, αφού (και) στο πρόσωπο του Καρρά συνεχίζεται το λαϊκό τραγούδι στην Ελλάδα.
Ο λαϊκός βάρδος, από τους λίγους πλέον στον χώρο που τραγουδά για την αγάπη, τον χωρισμό, τον πόνο αλλά και το… μέλλον, θυμίζει έφηβο όταν βγαίνει στην πίστα. Αντλεί δύναμη από το κοινό του. Μπορεί πολλές φορές να έχει διαφωνήσει από την υποδοχή του κόσμου στα μαγαζιά που τραγουδάει αλλά δεν μπορεί να βάλει… φρένο στο κύμα ενθουσιασμού.
Πραγματικά όσοι δεν το έχετε ζήσει από κοντά αξίζει να δείτε το VIDEO. Είναι πολύ πρόσφατο από το «Theatro». Ο Βασίλης Καρράς όταν «πατάει» στην πίστα και κλείνουν τα φώτα αρχίζει να «πετάει». Μαζί του και το κοινό που «κοχλάζει» από χαρά, οι καρδιές ακόμη φτερουγίζουν, τα συναισθήματα που ενώνονται στην ατμόσφαιρα, δημιουργούν σύννεφα αγάπης και λατρείας…
ΔΕΙΤΕ λοιπόν τι συμβαίνει όταν τραγουδάει ο Βασίλης. Στην χρεοκοπημένη Ελλάδα του 2013 κανένα γήπεδο δεν έχει αυτή την ατμόσφαιρα. Τυχαίο; Δεν νομίζουμε!!! Ο κόσμος ξέρει που θα πάει να διασκεδάσει, να ξεσπάσει. Ευτυχώς το αισθητήριο λειτουργεί ακόμη…
ΗΛ. ΖΥΜ.
