Μου αρέσει που μια ήττα της Μπαρτσελόνα αντιμετωπίζεται σαν… Παγκόσμιος Πόλεμος ή Ανατροπή ή Πτώση (του κατεστημένου). Το χαίρομαι γιατί εδώ ισχύει ότι η «αξία του ηττημένου δίνει περισσότερη δόξα στο νικητή», που χθες ήταν η Μίλαν…
Αυτό που δεν μου άρεσε την Τετάρτη στο Μιλάνο ήταν η Μπάρτσα. Δεν είμαι αρμόδιος να ψάξω τα αίτια της (κάκιστης) εμφάνισης, ούτε προπονητής να κρίνω τα πλάνα του βοηθού του Βιλανόβα. Απλά θα γράψω τι είδαν τα ματάκια μου.
Τα πράγματα μάλλον είναι απλά. Πέσαμε στη βραδιά που δεν τράβηξε κανείς παίκτης της Μπαρτσελόνα και όσο περνούσε ο χρόνος και οι Ιταλοί «έβλεπαν» τα χάλια των Καταλανών έπαιρναν περισσότερο θάρρος. Ανέβηκαν τουλάχιστον δύο… γραμμές – κλικ στο γήπεδο, πίστεψαν ότι ο αντίπαλος δεν είναι «θηρίο» αλλά τη συγκεκριμένη βραδιά ευάλωτος. Και μόνο ευάλωτος.
