Δεν μου αρέσει να δίνω στα «φαινόμενα» μεταφυσικές διαστάσεις… Ότι η Μπαρτσελόνα, για παράδειγμα, έχασε από τη Μίλαν (με κάτω τα χέρια), κέρδισε δύσκολα τη Σεβίλλη (2-1) και αποκλείστηκε από τη Ρεάλ επειδή πρόκειται για… «διαβολοβδομάδα».
Κανείς δεν «μιλάει» με τον… διάβολο για να ξέρει πότε «κόβει»… βόλτες στη Βαρκελώνη. Όλα όσα συμβαίνουν στη «Μπάρτσα» έχουν τη λογική τους, με κοινό παρανομαστή το ντεφορμάρισμα της ομάδας.
Πρώτα απ’ όλα πρέπει οι περισσότεροι να βγάλουν από το μυαλό τους ότι οι Καταλανοί είναι υποχρεωμένοι να κερδίζουν παντού και πάντα και δεύτερον, ελπίζω να συμφωνήσουμε, ότι το 3-1 της Ρεάλ την Τρίτη στο «Καμπ Νόου» ήταν υπερβολικό ως σκορ.
Προσοχή, δεν εννοώ ότι κέρδισε άδικα. Απλά η Ρεάλ έχει κάνει καλύτερες εμφανίσεις σε clasico και πέτυχε… λιγότερα.
Γυρίζω στο «θέμα» μας. Πιο πάνω έγραψα για ντεφορμάρισμα, που κατά την ταπεινότητά μου είναι η νούμερο ένα αιτία του αποκλεισμού της Μπαρτσελόνα με το «βαρύ» 3-1 από τη Ρεάλ.
Για να φτάσουμε όμως στην… εικόνα ομάδας που δείχνει «μπουκωμένη» έπαιξαν το ρόλο τους και άλλα πολλά «γεγονότα». Αγωνιστικά, όχι… μεταφυσικά. Πάντα σύμφωνα με όσα «βλέπω» και όσα «εισπράττω» από τη «Μπάρτσα», ίσως να κάνω λάθος…
Πρώτα απ’ όλα θεωρώ ότι λείπει πολύ ο προπονητής, ο Τίτο Βιλανόβα. Όταν η μπάλα «έκαιγε», κυρίως στα ματς με Μίλαν και Ρεάλ, δεν υπήρχε στον πάγκο ο άνθρωπος που θα δώσει το… κάτι παραπάνω, την «ιδέα» για την αλλαγή τακτικής ή αν προτιμάτε την… κίνηση στην «σκακιέρα» που θα κάνει τη διαφορά. Ή τουλάχιστον που θα επιχειρούσε να κάνει τη διαφορά. Καλός ο «αυτόματος πιλότος» αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και οι άλλες ομάδες παίζουν τη μπάλα τους. Πόσω μάλλον σε υψηλό επίπεδο.
Επίσης, η έλλειψη φρεσκάδας της Μπαρτσελόνα κάνει… μπαμ. Από χιλιόμετρα. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε δύο λόγους. Για την προετοιμασία δεν θα «μιλήσω» γιατί δεν είμαι προπονητής ούτε παρόντας το καλοκαίρι στο προπονητικό κέντρο για να γνωρίζω τι έγινε (αυτά είναι για τους… προπονητές της εξέδρας).
Από την άλλη, όμως, βλέπουμε 11-12 παίκτες να τραβάνε το «κουπί» εδώ και αρκετούς μήνες. Σε Τσάμπιονς Λιγκ, πρωτάθλημα και Κύπελλο. Οι ίδιοι παίκτες (και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε) καλούνται συνεχώς και στις εθνικές ομάδες, οπότε χρόνος για ξεκούραση δεν υπάρχει ούτε για δείγμα…
Βέβαια επειδή τα πάντα είναι… αλυσίδα, προφανώς δεν έχει γίνει καλό ροτέισον στη «Μπάρτσα» αλλά ο εκάστοτε προπονητής για να νοιώθει «σιγουριά» όταν επιλέγει να προβεί σε αλλαγές πριν από ένα παιχνίδι πρέπει να διαθέτει και τα κατάλληλα υλικά…
Και εδώ φτάνουμε, λοιπόν, στον μεταγραφικό σχεδιασμό, ο οποίος ήταν ανύπαρκτος.
Ξαναλέω, όλα τα παραπάνω δεν τα συμπέρανα το βράδυ της Τρίτης. Όταν είσαι η Μπαρτσελόνα και διεκδικείς το Τσάμπιονς Λιγκ, το Πρωτάθλημα και το Κύπελλο Ισπανίας, ήτοι γνωρίζεις ότι ακολουθεί σεζόν… Γολγοθάς και έχει στην βασική σου ενδεκάδα διεθνείς παίκτες που θα «ταλαιπωρηθούν» για τα φιλικά και τα επίσημα με τις εθνικές τους ομάδες, οφείλεις να πάρεις τα… μέτρα σου.
Είναι δύσκολο και «υπερβολικό» να έχεις έναν Τσάβι στο γήπεδο και έναν άλλον «Τσάβι» στον πάγκο, ή έναν «δεύτερο» Ινιέστα σε κόστος, όμως δεν έγινε η παραμικρή προσπάθεια ενίσχυσης, κυρίως στη μεσαία γραμμή, για να παίρνουν ανάσες οι συγκεκριμένοι παίκτες.
Και αν γυρίσουμε στην άμυνα η κατάσταση είναι πιο «περίπλοκη». Δύο παίκτες στα στόπερ και… τέλος! Δεν είναι ρομπότ ο Πουγιόλ, ούτε… υπεράνθρωπος ο Πικέ να «τρώνε» πάντα τη μπάλα. Θα κάνουν την κοιλιά τους (φυσιολογικά) και θα τραυματιστούν. Ποιος όμως θα παίξει στη θέση τους; Ο αμυντικός μέσος Ματσεράνο;
Στο κάτω – κάτω, ενόψει κρίσιμων αναμετρήσεων γιατί να πρέπει να παίξουν οι ίδιοι παίκτες με τη Σεβίλλη, όντας ψυχολογικά και σωματικά κουρασμένοι;
Γιατί τώρα ενόψει του (νέου) ντέρμπι να μην υπάρχουν στον πάγκο εναλλακτικές λύσεις να πάρουν ανάσες, να αποφορτιστούν 3-4 ποδοσφαιριστές, δεδομένου ότι ακολουθεί ίσως το ματς της χρονιάς με τη Μίλαν…
Γιατί ο Τσάβι, ο Ινιέστα και ο Μέσι να υποχρεούνται να βρίσκονται μονίμως στη μέση του… ωκεανού και να τραβούν το κουπί, είτε σε νηνεμία, είτε σε θύελλα.
Επειδή αυτά τα «λάθη» πληρώνονται ακριβά και πλέον κανείς δεν μπορεί να τα… μαζέψει ή εντέχνως να βάλει κάτω από το «χαλί», προβλέπω ότι και να έρθει η πρόκριση στο Τσάμπιονς Λιγκ και να γίνει δηλαδή η ανατροπή με τη Μίλαν, θα ακολουθήσουν νέες παρόμοιες κακές εμφανίσεις.
Λόγω ανεπαρκούς ρόστερ, έλλειψης αξιόπιστων εναλλακτικών λύσεων σε θέσεις «κλειδιά». Πιστεύω λοιπόν ακράδαντα ότι η «μεγάλη μάχη» που πρέπει να κερδίσει η Μπαρτσελόνα θα γίνει το καλοκαίρι. Όταν η διοίκηση και ο προπονητής θα κάνουν το σχεδιασμό. Να βάλουν το χέρι στην τσέπη και να αποκτήσουν τρεις – τέσσερις παίκτες πρώτης γραμμής.
Έτσι όπως είναι διαμορφωμένο το καλαντάρι, οι ίδιοι και οι ίδιοι είναι φύσει αδύνατον να αντεπεξέλθουν. Τα χρόνια περνούν…
Ετσι τα «βλέπω» με το… φτωχό μου μυαλό.
ΥΓ: οι Έλληνες… κωλοτούμπες αποθεώνουν τον «γραφικό» προπονητή της Ρεάλ επειδή έφυγε για τα αποδυτήρια λίγα λεπτά πριν από τη λήξη. Αν είχαμε σε ελληνικό ντέρμπι τέτοιο φαινόμενο – γραφικισμού – ο «ασεβής» προπονητής σήμερα θα είχε περάσει από πριονοκορδέλα. Βέβαια, ο συγκεκριμένος το έκανε για να «μαγνητίσει» τα βλέμματα και τις κάμερες. Να κλέψει τη δόξα των παικτών του…
