«Κρύβει» πολλά η συνέντευξη του Ντιέγκο Μαραντόνα στην ιταλική εφημερίδα «Gazzetta dello Sport». Ή τουλάχιστον, εμμέσως πλην σαφώς ο «Ντιεγκίτο» αναφέροντας δύο ονόματα έφερε πάλι στην επιφάνεια την περίφημη… ιστορία – παρασκήνιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου των ΗΠΑ, το 1994, όταν συνελήφθη να έχει κάνει χρήση απαγορευμένων ουσιών.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής του πλανήτη, είπε ότι «ο πρόεδρος της ΦΙΦΑ και ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας της Αργεντινής ήθελαν να με δουν να γονατίζω. Αυτός είναι ο λόγος που δεν παραμένω προπονητής της εθνικής ομάδας της Αργεντινής. Έμεινα προσκολλημένος στις αρχές μου…»
Και καλά ο Γκροντόνα! Ο Μπλάτερ που… κολλάει στην υπόθεση; Γιατί ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας να θέλει να δει τον Μαραντόνα στα… γόνατα;
Ο αστικός μύθος (;) στην Αργεντινή «λέει» ότι στο περιβόητο Παγκόσμιο Κύπελλο των ΗΠΑ οι δύο μεγαλοπαράγοντες (τότε ο Μπλάτερ δεν ήταν πρόεδρος της ΦΙΦΑ αλλά… πουλέν) «έστησαν» τον Μαραντόνα! Κοινώς τον «κάρφωσαν». Ο Ντιέγκο ποτέ δεν το είπε ευθέως, όμως στο βιβλίο του άφησε να εννοηθεί ότι πίσω από την ιστορία κρύβονται οι δύο άντρες.
Ξαφνικά, λοιπόν, το… 2013 λέει την «ατάκα» ότι: «ήθελαν να με δουν να γονατίζω (σ.σ. «να πέφτω στα… γόνατα» η μετάφραση) και προφανώς «υπενθυμίζει» έστω και διά της παγίας οδού την ιστορία (του 1994), η οποία τις τελευταίες ώρες συζητείται ξανά στη χώρα του ταγκό.
Ο Ντιέγκο, ωστόσο, δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Και αναφέρομαι στη θητεία του στην εθνική ομάδα της Αργεντινής. Πρώτον, οι συμπατριώτες του, του καταλογίζουν ότι «κάθισε» στο ίδιο τραπέζι με τον Δον Γκροντόνα, δηλαδή έδωσε μαζί του τα χέρια, κάτι που πριν από το 2008 έμοιαζε με… σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Συμφώνησε να αναλάβει την εθνική ομάδα (πριν από το προηγούμενο Π.Κ.) η οποία βρισκόταν και βρίσκεται υπό τη σκέπη, του μεγαλύτερου «εχθρού» του…
Άμεσα – τότε – στα ποδοσφαιρικά στέκια της χώρας κυκλοφόρησαν φήμες ότι ο Γκροντόνα προτίμησε να… θυσιάσει ένα Παγκόσμιο Κύπελλο για να «κάψει» τον Μαραντόνα. Να αποδείξει στην Αργεντινή ότι είναι «τρελός», ότι είναι μυθομανής, ότι δεν έχει κόψει τα ναρκωτικά, ότι είναι «καμένο χαρτί»!
Ο Μαραντόνα από την δίψα του να αναλάβει την εθνική ομάδα έβαλε στην άκρη την αντιπαράθεσή του με τον ηγέτη της Ομοσπονδίας, αγνοώντας τις… κακές γλώσσες.
Η κατάληξη είναι γνωστή: Η Αργεντινή απέτυχε και ο 82χρονος πλέον Γκροντόνα είχε κάνει τη «μισή» δουλειά: Έδειξε στον κόσμο ότι ο (λατρευτός του) Ντιέγκο ήταν ανίκανος να βγάλει (και άλλα) λεφτά από το ποδόσφαιρο. Ότι δεν εμπνέει τη νέα γενιά… Γενικώς πρέπει να έχετε υπόψη σας ότι στην Αργεντινής έβγαλαν και βγάζουν λεφτά πολλοί πρώην ποδοσφαιριστές και νυν προπονητές επειδή «εμπνέουν» τα… πλήθη, δηλαδή τους «μπάρας μπράβας» (σ.σ. οργανωμένοι οπαδοί) που κάνουν τα χατίρια τους. Ξεφύγαμε, όμως, αυτή είναι άλλη κουβέντα…
Μπορεί ο Μαραντόνα να είχε πάρει τα… μέτρα του (αξέχαστες οι εμφανίσεις του με κουστούμια και οι ήπια γενικά συμπεριφορά του), όμως επαναλαμβάνω ότι δεν είναι άμοιρος ευθυνών γιατί έστω και με πόνο καρδιάς υπέκυψε στις πιέσεις του Γκροντόνα στον καταρτισμό του ρόστερ. Δεν μπορούσε να εγκαταλείψει το καράβι, λίγο πριν από το Παγκόσμιο Κύπελλο.
Ο Βερόν (αν θυμάστε) που τότε μπήκε από το παράθυρο στην αποστολή για τη Νότιο Αφρική ήταν η… μοναδική επιλογή του Ντιέγκο. Ήθελε με τον νυν μέσο της Εστουδιάντες να «ελέγχει» τα αποδυτήρια. Οι περισσότεροι διεθνείς ήταν εκλεκτοί της Ομοσπονδίας, παίκτες που «έπρεπε» να βρεθούν στο Παγκόσμιο Κύπελλο επειδή είχαν «πλουσιοπάροχες» συμβάσεις με χορηγούς, είτε επειδή είχαν μάνατζερ με… άκρες.
Εννοείται ότι υπό αυτές τις συνθήκες, σοβαρή ομάδα δεν «φτιάχνεις», πόσω μάλλον για απαιτήσεις ενός Μουντιάλ. Κι έτσι ήλθε το «ναυάγιο». Φυσιολογικά.
Χαμένη βγήκε η Αργεντινή. Ο Γκροντόνα δεν έκανε το… κέφι του, όπως το είχε υπολογίζει (να… κάψει ολοκληρωτικά τον Μαραντόνα) και ο Ντιέγκο δεν πέτυχε την αποστολή του: Να φτάσει τουλάχιστον έως τον τελικό.
Πλέον στον Ντιεγκίτο απέμεινε να λέει ότι «το μέλλον του αργεντίνικου ποδοσφαίρου είναι δυσοίωνο γιατί ο γιος του Γκροντόνα κάνει τον… προπονητή στην εθνική ομάδα. Ορκίζομαι στη ζωή του Μπενχαμίν (σ.σ. εγγονός του και γιος του Αγουέρο) πως δεν έχει κλωτσήσει ποτέ μπάλα στη ζωή του»…
Όρεξη να έχουμε να «συζητάμε» για την Αργεντινή. Πράγματι, η οικογένεια Γκροντόνα (στην οποία ανήκει η Αρσεναλ Σαραντί) λύνει και δένει στη χώρα, ελέγχει το ποδόσφαιρο. Πολλοί προσπάθησαν να ανατρέψουν το «καθεστώς», όμως, μάταια και ο λόγος είναι ότι ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας εκτός από «δυνατές» φιλίες με παράγοντες του ποδοσφαίρου διατηρεί άριστες σχέσεις με πολιτικούς της χώρας και σχεδόν όλους τους τοπικούς άρχοντες του Μπουένος Άιρες…
Ο Μαραντόνα καταγγέλλει ότι ο υιός Γκροντόνα κάνει κουμάντο στην εθνική ομάδα, θέλοντας να προδικάσει αποτυχία της Αργεντινής (και) στα γήπεδα της Βραζιλίας, ωστόσο μέχρι στιγμής ο Ομοσπονδιακός, Αλεχάντρο Σαμπέγια δεν έχει δώσει δικαιώματα. Δεν αιωρείται ότι ο τάδε ή ο δείνα παίκτης κλήθηκε στην εθνική ομάδα έπειτα από υπόδειξη. Μέχρι στιγμής, βέβαια, γιατί το Παγκόσμιο Κύπελλο θα κάνει σέντρα τον επόμενο καλοκαίρι…
Ίσως, ο Μαραντόνα να ξέρει κάτι… παραπάνω και απλά να προϊδεάζει. Ίσως και να «πετάει»… άδεια για να πιάσει «γεμάτα», ίσως να είναι (ακόμη) τυφλωμένος από μίσος για την οικογένεια Γκροντόνα. Μπορεί να κάνει πλάκα (τα έχει αυτά ο χαρακτήρας του). Ο χρόνος θα δείξει…
ΠΟΝΤΑΡΙΣΜΑ
Σύστημα 3-4
131. ΚΙΛΜΕΣ – ΑΤΛ. ΡΑΦΑΕΛΑ Χ (2,95)
132. ΑΡΧΕΝΤΙΝΟΣ ΤΖ. – ΕΣΤΟΥΔΙΑΝΤΕΣ Χ (3,00)
134. ΠΑΪΣΑΝΤΟΥ – ΑΒΑΪ 1 (2,35)
135. ΡΑΣΙΝΓΚ ΚΛ. – ΒΕΛΕΖ Χ (3,05)
