Στην τελική ευθεία μπαίνει το «Ινισιάλ» στην Αργεντινή και λόγω του «μικρού» αριθμού των αγώνων της 13ης αγωνιστικής (4 ματς θα γίνουν μεσοβδόμαδα), είναι… ευκαιρία να «μιλήσουμε» για τις οκτώ ομάδες που έχουμε μπροστά μας.
Ξεκίνημα από τη ΒΕΛΕΖ, η οποία απέχει πολύ από τη σταθερή ομάδα που βλέπαμε πέρσι και πρόπερσι, ενώ ο εκνευρισμός του Ρικάρντο Γκαρέκα μάλλον έχει επηρεάσει τους παίκτες. Στην Αργεντινή… υποθέτουν ότι η εξασφάλιση της εξόδου στο Λιμπερταδόρες (μετά την κατάκτηση του «Σούπερ Φινάλ»)… άδειασε τους παίκτες. Βέβαια, έχει παίξει ρόλο και πτώση της ποιοτικής στάθμης.
ΑΡΧΕΝΤΙΝΟΣ:
Σε 12 ματς έχει μαζέψει 17 βαθμούς. Ηρωικά. Με παίκτες «καμικάζι», οι οποίοι αν τελικά σώσουν την ομάδα από υποβιβασμό πρέπει να… μοιραστούν σε «πριμ» το μπάτζετ της επόμενης σεζόν! Το ρόλο του έχει παίξει ο «τρελός», Καρούσο Λομπάρντι, που έχει «φτιάξει» τους ποδοσφαιριστές, τους έκανε να πιστέψουν ότι «σε αυτό το πρωτάθλημα, όλα γίνονται». Δεν έχει και άδικο…
ΟΛ ΜΠΟΪΣ:
Η άφιξη του Χούλιο Φαλσιόνι εκτός από ποιοτικούς παίκτες, άνοιξε την… όρεξη για το «κάτι παραπάνω», όμως μέχρι στιγμής τα όνειρα έχουν εξελιχθεί σε «εφιάλτες» αφού αδυνατεί να μαζέψει βαθμούς για να ξεκολλήσει από τις τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας του υποβιβασμού. Μάλιστα, τις τελευταίες ημέρες, ακούγεται έντονα ότι ο Φαλσιόνι σκέφτεται την παραίτηση, ο… μεγάλος του αντίπαλος είναι ο πρώην τεχνικός Πέπε Ρομέρο που «έσωζε» την ομάδα με χειρότερο ρόστερ!
ΤΙΓΚΡΕ:
Άλλαξε προπονητή, πριν από 6 αγωνιστικές. Ο «λίγος» Ντιέγκο Κάνια άφησε τη θέση του στον Φαμπιάν Αλέγκρε, ο οποίος βρήκε το… κουμπί των παικτών και έπειτα από παρέμβασή τους «μονιμοποιήθηκε» στην τεχνική ηγεσία. Σε αυτό το διάστημα «τρέχει» ρεκόρ 4-1-1, είναι… άγνωστο πόσο θα μείνει η αναμμένη η «φλόγα» του ενθουσιασμού, ενώ το ρόστερ έχει χάσει σε ποιότητα σε σχέση με τα δύο τελευταία χρόνια.
ΑΤΛ. ΡΑΦΑΕΛΑ:
Μπορεί να χαρακτηριστεί «ευχάριστη έκπληξη» του «Ινισιάλ». «Έχασε» πολλούς παίκτες, ουδείς την… περίμενε τόσο «ψηλά» στη βαθμολογία (5η, με 20 βαθμούς σε 12 ματς!), όταν ο Μπουρουτσάγα έλεγε ότι «θα σωθούμε με άνεση», κάποιοι… γελούσαν. Τι την έχει κάνει να «ξεχωρίζει»; Η αυτοσυγκέντρωση των παικτών της στην άμυνα και τα… μεγάλα ποσοστά ευστοχίας στις τελικές! Αν «έχεις» αυτά τα δύο «συστατικά» στο παιχνίδι σου, πλέον, τη «βγάζεις» τη χρονιά στην Αργεντινή.
ΡΙΒΕΡ ΠΛΕΪΤ:
«Έλιωσε» η «καραμέλα» της διαιτησίας, ότι δηλαδή «μας κυνηγάει η Ομοσπονδία». Μπάλα δεν παίζει, ο Ραμόν Ντίας αδυνατεί να βάλει σε… καλούπι τους παίκτες. «Άναρχη», νευρική, φυσιολογικά έμεινε πολύ πίσω στο πρωτάθλημα (13η θέση) και πλέον της απέμεινε το Σουνταμερικάνα για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις.
ΛΑΝΟΥΣ:
«Περίεργο τρένο». Διαθέτει ένα από τα καλύτερα ρόστερ της κατηγορίας αλλά βρίσκεται στο «-10» από την κορυφή. Ίσως υπερεκτιμήθηκαν οι δυνατότητες του (τεχνικού) Σελότο, ο οποίος από το… πουθενά ανέλαβε την «Γκρανάτε» (για να… προετοιμαστεί για τη Μπόκα) και η αλήθεια είναι ότι ελάχιστες φορές έδωσε βοήθειες από τον πάγκο ή «γύρισε» ένα ματς με τις επιλογές του.
ΣΑΝ ΛΟΡΕΝΤΖΟ:
Μετά την απώλεια του Κυπέλλου, περιμέναμε να… καταρρεύσει ψυχολογικά, όμως το πρώτο δείγμα της ήταν κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικό. Κέρδισε εύκολα την Ολ Μπόις (3-0) και παρέμεινε σε τροχιά τίτλου εκμεταλλευόμενη την ήττα της Νιούελς από τη Ροζάριο. Αν δεν έλθουν τα πάνω – κάτω, θα μείνει έως το τέλος στη «μάχη», ο Πίτσι δεν είναι ο… φανταχτερός προπονητής που (λόγω ονόματος) υπόσχεται «τίτλους, γκολ και… θέαμα» αλλά του πιστώνεται ότι απ’ όσους πέρασαν τα τελευταία χρόνια, αυτός «έκανε ομάδα» τη «Σικλόν».
