Διαβάστε δέκα λόγους, σύμφωνα με την «Sport», για τους οποίους η Μπάρσα παρουσίασε αυτή την εικόνα στο Άμστερνταμ και γνώρισε την πρώτη φετινή της ήττα από τον Αγιαξ.
Στο πρώτο «επιχείρημα» η ισπανική εφημερίδα αναφέρει (Χωρίς σουτ, δεν… βάζεις γκολ): «Η Μπάρσα ολοκλήρωσε τον αγώνα με έναν φτωχό απολογισμό τριών σουτ εντός παιδιάς (ένα εκ των οποίων ήταν το πέναλτι του Τσάβι). Μέχρι τώρα, η ομάδα του «Τάτα» Μαρτίνο χαρακτηρίζονταν από την αποτελεσματικότητα στην τελική προσπάθεια, ελλείψει ενός πιο οργανωμένου παιχνιδιού, όπως συνέβη με την Θέλτα ή την Ράγιο Βαγιεκάνο. Ο τερματοφύλακας του Άγιαξ έζησε μια αρκετά ήρεμη βραδιά, αφού δεν απειλήθηκε παρά ελάχιστα»…
Απ’ εκεί και πέρα η «Sport» σημειώνει…
2. Δεν υπήρξε κυκλοφορία της μπάλας
Ένα από τα σήματα κατατεθέν της Μπάρσα είναι η κυκλοφορία της μπάλας, αλλά αυτή έλαμψε δια της απουσίας της. Οι «Μπλαουγκράνα» δεν βρήκαν κενά για να κάνουν το παιχνίδι τους και ήταν ουσιαστικά στο έλεος του αντιπάλου. Δεν υπήρξε κίνηση ώστε να δημιουργηθούν αυτά τα κενά, η ομάδα δεν μπόρεσε να παίξει στον χώρο, δεν είχε καθαρό μυαλό και κατέφυγε υπερβολικά στις μακρινές μπαλιές από την άμυνα.
3. Που χάθηκε η ασφυκτική πίεση;
Στο ματς της πρεμιέρας με την Λεβάντε (7-0), δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι η Μπάρσα ανέκτησε την ικανότητα να «πνίγει» τον αντίπαλο, πιέζοντας σε όλο το γήπεδο, ανακτώντας την μπάλα πολύ κοντά στην αντίπαλη περιοχή. Αυτή η αίσθηση άρχισε να χάνεται με το πέρασμα των αγώνων, αλλά στο Άμστερνταμ το κακό παράγινε. Η αδυναμία πίεσης από επιθετικούς και μέσους στοίχισε συνολικά στην ομάδα, με τον Σονγκ να το πληρώνει περισσότερο απ’ όλους, αφού σε κάθε φάση πάλευε με δύο, τρεις, ακόμα και τέσσερις Ολλανδούς. Η περιβόητη ένταση περνάει και από το να θέλεις να πάρεις γρήγορα την μπάλα και με οποιοδήποτε μέσο.
4. Φάουλ σε λάθος χρόνο και οι πολλές κάρτες
Δεν είναι σύνηθες να βλέπεις την Μπάρσα τόσο εκτός ελέγχου όπως στο Άμστερνταμ. Μπροστά στην φρεσκάδα και την δυναμική του Άγιαξ, αντέδρασε μόνο με φάουλ, πολλά σε λάθος χρόνο, όπως έδειξε και η στατιστική των καρτών. Οι «Μπλαουγκράνα» είδαν συνολικά πέντε (έστω και αν η μία ήταν επιδιωκόμενη από τον Σεσκ Φάμπρεγας, ώστε να φτάσει «καθαρός» στους «16») και δύο για τον Άγιαξ. Η Μπάρσα έκανε 17 φάουλ, ενώ ο μέσος όρος της στο Τσάμπιονς Λιγκ είναι 11. Η Μπάρσα δεν είναι μια ομάδα που έχει χτιστεί με γνώμονα το… υπόγειο παιχνίδι, ούτε για να σταματάει τον αντίπαλο με φάουλ και, όταν υποχρεούται να το κάνει, οι αδυναμίες της βγαίνουν υπερβολικά καθαρά στην επιφάνεια.
5. Λιγότερα χιλιόμετρα από τον αντίπαλο
Το στοιχείο είναι, αν μη τι άλλο, αξιοπερίεργο. Στο Άμστερνταμ, η Μπάρσα έτρεξε περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο ματς στο Τσάμπιονς Λιγκ (114 χιλιόμετρα), αλλά ακόμα και έτσι την ξεπέρασε ο Άγιαξ (119 χιλιόμετρα). Αυτή η στατιστική δεν αντανακλά πάντα την ανωτερότητα μιας ομάδας, αλλά είναι μια ένδειξη για το ποια ομάδα προσπαθεί περισσότερο. Και, προσοχή, με τον Άγιαξ να παίζει με έναν λιγότερο για ένα ημίχρονο! Η πιο ανταγωνιστική Μπάρσα των τελευταίων ετών συνήθιζε να «γράφει» 120 χιλιόμετρα ανά αγώνα. Αλλά ο μέσος όρος της ομάδας φέτος, στα ευρωπαϊκά παιχνίδια, έχει πέσει στα 108 χιλιόμετρα. Το Τσάμπιονς Λιγκ απαιτεί ταλέντο, τύχη και αποτελεσματικότητα στην τελική προσπάθεια αλλά, πάνω απ’ όλα, σκληρή προσπάθεια και χιλιόμετρα.
6. Αδυναμία του «Τάτα» να διορθώσει την ομάδα
Με 2-0 στο ημίχρονο, η Μπάρσα ήταν υποχρεωμένη να μεταμορφωθεί: Η ομάδα αντέδρασε ύστερα από ένα κάκιστο πρώτο ημίχρονο, αλλά το σενάριο του αγώνα συνέχιζε να είναι ίδιο. Ο πάγκος έδειξε ελάχιστη αντίδραση, γιατί οι αλλαγές δεν έφεραν και τακτικές καινοτομίες. Ο Πάτρικ αντικατέστησε τον Πουγιόλ (ένα μπακ αντί ενός άλλου), ο Σέρτζι Ρομπέρτο μπήκε αντί του Τσάβι στην ίδια θέση του γηπέδου, ενώ ο Ανταμά αντικατέστησε τον Σεσκ, αλλά στο 82’. Ο «Τάτα» άλλαξε τα «πιόνια», αλλά πάντα στηριζόμενος σε ένα σύστημα υπερβολικά συντηρητικό, το οποίο δεν ταρακούνησε τακτικά την ομάδα και κόντρα σε έναν αντίπαλο που αποδείχθηκε ανώτερος ΚΑΙ στην τακτική.
7. Τα ακραία μπακ πρόσφεραν ελάχιστα επιθετικά
Στην Μπάρσα, τα ακραία μπακ δεν μπορεί να είναι απλοί αμυντικοί, όπως συμβαίνει στην πλειοψηφία των ομάδων: Ιστορικά, από την εποχή της «Ντριμ Τιμ», είναι υποχρεωμένοι να ανεβαίνουν και να γίνονται, κατά περίσταση, ακραίοι χαφ, δίνοντας περισσότερες επιλογές στην επίθεση. Αλλά στο Άμστερνταμ καταμετρήθηκαν μόλις δύο προσπάθειες του Μοντόγια και άλλες δύο του Πάτρικ, χωρίς όμως ιδιαίτερη αυτοπεποίθηση. Είναι αλήθεια πως έλειψαν Τζόρντι Άλμπα, Αντριάνο και Άλβες, αλλά μια ατάκα του αρχηγού Πουγιόλ μετά το ματς, λέει πάρα πολλά: «Δεν ήξερα πότε να πιέσω ψηλά και πότε να κλείνω πίσω».
8. Μια μεσαία γραμμή χωρίς παρουσία
Ινιέστα και Τσάβι βίωσαν ένα ιδιαίτερα άβολο ματς στο Άμστερνταμ, όπου έφτασαν να… σβηστούν από το χάρτη από τον «τυφώνα» Άγιαξ. Όταν ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος δεν έχει επίδραση στο παιχνίδι, η Μπάρσα χάνει παρουσία και δυναμική. Στα ματς όπου η ομάδα είχε ποντάρει σε πιο κάθετο παιχνίδι, η Μπάρσα στηρίχθηκε στην αποτελεσματικότητα του Μέσι ή την τελική προσπάθεια του Σεσκ, ερχόμενος από την δεύτερη γραμμή. Ελλείψει Μέσι και χωρίς την προσφορά του Σεσκ, η Μπάρσα ξεγυμνώθηκε στο Άμστερνταμ, δείχνοντας να βραχυκυκλώνει η λειτουργία της ομάδας. Ο Τσάβι δεν μπόρεσε να ελέγξει τον ρυθμό, ο Ινιέστα ελάχιστα κατάφερε να ξεπεράσει αντίπαλο στο ένας εναντίον ενός, ενώ ο Σονγκ ήταν χαμένος εν μέσω της καταιγίδας. Έλειψε ο Μπουσκέτς, πράγματι, αλλά το πιο ανησυχητικό είναι πως υπήρχε η αίσθηση πως, και με αυτόν στο γήπεδο, η ομάδα θα είναι ούτως ή άλλως «ναυαγήσει» στο Άμστερνταμ.
9. Χωρίς ιδέες στην στατική επίθεση
Η Μπάρσα έχει νιώσει άνετα σε αγώνες όπου επικρατεί ένα σχετικό χάος, με την μπάλα πάνω – κάτω. «Σε αυτή την ανταλλαγή χτυπημάτων, επειδή έχουμε πολύ ταλέντο μπροστά, συνήθως βγαίνουμε κερδισμένοι» υποστήριξε πρόσφατα ο Μαρτίνο. Αυτή η άποψη, όμως, δημιουργεί ένα ερώτημα: Τι συμβαίνει αν, λόγω απαιτήσεων του αγώνα, η ομάδα πρέπει να καταφύγει σε στατική επίθεση; Αν η ομάδα υπέφερε τόσο με τον Άγιαξ, μια ομάδα που δεν φιλοδοξεί να κατακτήσει το Τσάμπιονς Λιγκ, τι θα συμβεί όταν η Μπάρσα θα πρέπει να αντιμετωπίσει μια ομάδα πρώτου ευρωπαϊκού επιπέδου, χωρίς περιθώριο λάθους; Θα είναι ικανή η Μπάρσα να ανακτήσει τους μηχανισμούς που θα της επιτρέψουν να κάνει ζημιά με την μπάλα στην αντίπαλη ομάδα, όσο και αν κλειστεί στην άμυνα, όπως έλεγε ο Γκουαρδιόλα; Είναι μια από τις μεγάλες προκλήσεις του Μαρτίνο στο τιμόνι της ομάδας.
10. Μια ομάδα που «ψάχνεται»
Η τελευταία «αμαρτία» αφορά τόσο το παρών, όσο και το μέλλον της ομάδας: Τι ακριβώς παίζει η Μπάρσα; Μέχρι ποιου σημείου έχει ξεκάθαρη ιδέα το τεχνικό τιμ για το ποιος δρόμος πρέπει να ακολουθηθεί; Η στρατηγική διαμορφώνεται πάντα με βάση τον αντίπαλο και τις πιθανές απουσίες της ομάδας ή είναι η ίδια, ανεξαρτήτως του είδους του αγώνα; Η ομάδα εξακολουθεί να δίνει την αίσθηση ότι «ψάχνεται». Ο «Τάτα» επιμένει στην ιδέα ότι στόχος του είναι να φτάσει στο ιδανικό στιλ της καλύτερης Μπάρσα όλων των εποχών, αλλά υπάρχουν αμφιβολίες αν μπορεί να τα καταφέρει με ένα ρόστερ το οποίο, σύμφωνα με κάποιες αναλύσεις, παρουσιάζει συμπτώματα κούρασης. Ο κόσμος της Μπάρσα αναρωτιέται τι θα πρέπει να περιμένει από την ομάδα, αλλά η απάντηση παραμένει… στον αέρα.
Πηγή: www.blaugrana.gr
