Οι πρώτοι που σκέφτηκαν να εκμεταλλευτούν το Σούπερ Καπ ήταν οι Ιταλοί. Αρχικά επέλεξαν ως έδρα την Αμερική και έπειτα… ταξίδεψαν στη Λιβύη και στη Κίνα. Ακολούθησαν οι Γάλλοι που δεν άφησαν αποικία χωρίς να περιφέρουν το «θέαμα».
Κάποιοι στιγμή την ιδέα άρπαξαν οι Τούρκοι που όρισαν τη Γερμανία ως έδρα μέχρι να το… μετανιώσουν.
Προφανείς οι λόγοι. Διαφημιστικοί για αύξηση της θεαματικότητας και… εμπορικοί.
Δηλαδή, τίποτα το μεμπτό στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Η καθένας με τον πόνο του και οι Πολωνοί με τα αιώνια προβλήματα τους. Η απόφαση της Κυβέρνησης να απαγορεύσει στις εταιρίες στοιχημάτων να διαφημίσουν το προϊόν τους στα αθλητικά γεγονότα μείωσε κατά 18 εκ. ευρώ τα έσοδα.
Αρκετοί ποδοσφαιρικοί σύλλογοι έχασαν σημαντικές χορηγίες που έφθαναν μέχρι και τα 3 εκ. ευρώ τη σεζόν. Με τόσα «στημένα» παιχνίδια, με τόσους υποβιβασμούς στις αίθουσες δικαστηρίων και αφαιρέσεις βαθμών, η κυβέρνηση αποφάσισε να λάβει τη δυσάρεστη απόφαση, όμως οι Πολωνοί, ως γνήσιοι… τζογαδόροι συνεχίζουν να ποντάρουν όπου βρουν… ευκαιρία.
Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα, το 15% του ανδρικού πληθυσμού είναι εθισμένο στον τζόγο και δη στο στοίχημα, στοιχεία που έχουν προβληματίσει την κυβέρνηση. Με την έρευνα δεν διαφωνεί ούτε η Λίγκα που ψάχνει με κάθε τρόπο νέους επενδυτές. Μάλιστα, βρέθηκε λύση με προσέγγιση των στοιχηματικών εταιριών για τον ορισμό του επόμενου Σούπερ Καπ σε χώρα όπου επιτρέπεται η διαφήμιση των εν λόγο Εταιρειών. Και αυτή είναι η βασική αιτία που φέτος το Σούπερ Καπ εξαφανίστηκε από το πρόγραμμα.
Εκτός από τη Γερμανία, όπου κατοικούν περίπου 3 εκ. Πολωνοί, η Λίγκα συζητά με Άγγλους και Ιρλανδούς (χώρες που επιτρέπουν τη χορηγία των στοιχηματικών εταιριών), όπου εργάζονται χιλιάδες Πολωνοί μετανάστες. Για την του Δουβλίνου και του Λονδίνου, τη Λίγκα «ζεστάθηκε» με το μεγάλο ενδιαφέρον που έδειξαν οι Πολωνοί μετανάστες στους αγώνες που έδωσε η Εθνική Ομάδα με Ιρλανδία και Αγγλία, αντίστοιχα.
ΠΟΝΤΑΡΙΣΜΑ
133 ΡΕΝ – ΣΕΝΤ ΕΤΙΕΝ 2 (2,50)
134 ΣΟΣΟ – ΡΕΜΣ 1 (2,15)
143 ΣΑΡΛΕΡΟΥΑ – ΖΟΥΛΤΕ ΒΑΡ. 1 (3,45)
161 ΣΑΟΥΘΑΜΠΤΟΝ – ΑΣΤΟΝ ΒΙΛΑ 2 (4,50)