Οι Ισπανοί ως άξιοι απόγονοι των κατακτητών ήταν οι πρώτοι που ίδρυσαν το 1897 στο Σαντιάγκο της Χιλής, την δική τους ομάδα, βαπτίζοντάς την Ουνιόν Εσπανιόλα. Χρόνια αργότερα οι Ιταλοί μετανάστες «γέννησαν» την Αουνταξ Ιταλιάνο, ενώ το 1920 Παλαιστίνιοι πρόσφυγες «έφτιαξαν» σύλλογο που… φυσιολογικά «βαπτίστηκε» Παλεστίνο.
Από το χάρτη των ομάδων των μεταναστών απουσίαζε η πιο σημαντική, πάντα βάσει του πληθυσμού που κατοικεί στη χώρα. Οι Περουβιανοί που αυτή την εποχή υπολογίζονται περί τους 200.000, με την πλειοψηφία να κατοικεί στα περίχωρα της πρωτεύουσας (Σαντιάγκο).
Τελικά, κατάφεραν να ιδρύσουν τη… δική τους ομάδα. Από την επόμενη σεζόν, η Ινκας ντελ Σουρ (οι Ινκας του Νότου), θα ξεκινήσουν από την Γ’ κατηγορία, όπου αγωνίζονται αυστηρά ερασιτεχνικές ομάδες. Το μοναδικό πρόβλημα αφορά στην ιθαγένεια των παικτών, οι οποίοι επί το πλείστον έχουν γεννηθεί στο Περού.
Αυτό λύνεται μόνο αν η Χιλιανή κυβέρνηση δεχθεί το αίτημα τους να λάβουν υπηκοότητα, καθώς στις ερασιτεχνικές κατηγορίες απαγορεύονται οι «ξένοι» παίκτες. Οι σχέσεις Χιλής – Περού, αν και επίσημα θεωρούνται καλές, συνεχίζουν να δημιουργούν προβλήματα ανάμεσα στους δύο λαούς.
Κάποτε τους χώριζε η διεκδίκηση των περιοχών του Βορρά (της Χιλής), μετά ήρθε ο πόλεμος του Ειρηνικού. Με την επέμβαση των μεγάλων δυνάμεων συμβιώνουν ομάλα, όμως οι διαφορές πέρασαν στα μικρά καθημερινά πράγματα. Οι Περουβιανοί κατηγορούν τους Χιλιανούς ότι τους έκλεψαν την ονομασία ορισμένων παραδοσιακών εδεσμάτων και ποτών (τα γνωστά Πίσκο στο Σουσπίρο ντε Λιμένια). Εκτός από τη διαμάχη για τα εδέσματα, οι Περουβιανοί επιμένουν ότι το «ψαλιδάκι» του ποδοσφαίρου, εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην πόλη Τσαλάκα, και όχι στη Χιλή. Δυστυχώς για τους Περουβιανούς, στον κόσμο έχει περάσει ο χαρακτηρισμός «τσιλένα» κι όχι «τσαλάκα». Μένει να δούμε πως θα χαρακτηρίσουν την κίνηση οι Περουβιανοί μετανάστες όταν η Ινκας ντελ Σουρ θα πετύχουν γκολ με «ψαλιδάκι».
ΠΟΝΤΑΡΙΣΜΑ
102 ΙΣΤΡ – ΚΡΕΤΕΪΓ 1 (1,90)
115 ΛΙΡΣ – ΑΝΤΕΡΛΕΧΤ 1Χ (2,44)
120 ΓΡΑΝΑΔΑ – ΘΕΛΤΑ Χ (3,25)
