Οι παράγοντες διάφορων επιτροπών διαιτησίας ανά τον κόσμο έχουν βρει την εύκολη απάντηση που δικαιολογεί τα χοντρά λάθη των ρέφερι. «Ηταν ανθρώπινο λάθος»!
Εξάλλου όταν συνέχεια υποστηρίζουν ότι «όπως οι ποδοσφαιριστές κάνουν… γκάφες στον αγώνα, έτσι και ο διαιτητής έχει δικαίωμα να υποπέσει σε σφάλμα».
Όμως κανένας διαιτητής δεν έχει δικαίωμα στο λάθος. Και τι σχέση έχουν τα λάθη των παικτών με εκείνα των διαιτητών; Οι παίκτες πληρώνουν τα σφάλματά τους με ποικίλους τρόπους, ενώ των διαιτητών τα… πληρώνουν άλλοι, σίγουρα όχι εκείνοι που σε αρκετές χώρες, μάλιστα αμείβονται με παχυλούς μισθούς.
Θα ήταν σοφότερο από πλευράς των Επιτροπών να μην παρομοιάζουν τις απίθανες αποφάσεις διαιτητών με ένα χαμένο πέναλτι ή με την απώλεια μεγάλης ευκαιρίας. Πως να εξηγήσει κανείς την αποβολή του Κίεραν Γκιμπς αντί του Τσάμπερλεϊν της Αρσεναλ στο σαββατιάτικο ντέρμπι με την Τσέλσι;
Στο τέλος της αναμέτρησης ο διαιτητής, Αντρέ Μάρινερ, ζήτησε επίσημα συγνώμη από την Αρσεναλ. Μέχρι (και) ο Ζοσέ Μουρίνιο έδειξε συμπόνια στον διαιτητή. Τι να το κάνεις!
Κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι η Αρσεναλ θα κέρδιζε αυτό τον αγώνα, καθώς η Τσέλσι προηγήθηκε 3-0 στο 17ο λεπτό μετά την εύστοχη εκτέλεση πέναλτι του Αζάρ.
Η περίπτωση του Μάρινερ προστίθεται στη μακρά λίστα ανεξήγητων λαθών που έχουν παρατηρηθεί τα τελευταία χρόνια από Αγγλους διαιτητές. Λάθος αποβολές, λάθος σφυρίγματα στη μεγάλη περιοχή, κατάργηση των απλών κανονισμών ποδοσφαίρου. Τα ίδια και χειρότερα ζουν οι Γάλλοι.
Μετά τις «τραγικές» εμφανίσεις του Στεφάν Λανουά στο Μπαρτσελόνα – Μάντσεστερ Σίτι 2-1 και του Φρέντι Φοτρέλ στο Λυών – Μονακό 2-3, το βράδυ της Παρασκευής οι οπαδοί της Καέν έζησαν στιγμές απείρου κάλους:
Ο διαιτητής Κριστιάν Γκιγιάρ, εκτός το ότι κράτησε καθυστερήσεις στις καθυστερήσεις, μέτρησε το γκολ με το χέρι του Μουλουμπού της Σατορού. Στον Γκιγιάρ χρειάστηκαν οκτώ λεπτά ώστε να αποφασίσει ότι το γκολ ήταν κανονικό (!), όταν όλοι οι υπόλοιποι είδαν το απλωμένο χέρι του παίκτη. Εύλογη η απορία που συνδέεται με την «απρέπεια» του Μουλουμπού που δεν έχει το σθένος να παραδεχτεί το ατόπημά του.
Εν τέλει, είναι ο διαιτητής που αποφασίζει, είναι ο διαιτητής που εκτίθεται, ο δικαστής που καλείται να μοιράσει δικαιοσύνη. Ποια δικαιοσύνη;
ΠΟΝΤΑΡΙΣΜΑ
102. ΙΝΓΚΟΛΣΤΑΝΤ – ΜΠΟΧΟΥΜ 2 (2,90)
150. ΝΟΡΘΑΜΠΤΟΝ – ΓΟΥΙΜΠΛΕΝΤΟΝ 1 (2,15)
151. ΝΤΑΓΚΕΝΑΜ – ΑΚΡΙΝΓΚΤΟΝ 2 (3,10)
