Από το Μουντιάλ του 1970 στο Μεξικό, όταν η ΦΙΦΑ «πούλησε» αδρά τα δικαιώματα παραγωγής της επίσημης μπάλας στην «Adidas», κάθε τέσσερα χρόνια βλέπαμε πολύ… παράξενα προϊόντα.
Στην αρχή εμφανίστηκαν οι υποφερτές «Τέλσταρ» (Γερμανία 1974) και «Τάνγκο» (Αργεντινή 1978 και Ισπανία 1982), στη συνέχεια ήρθαν τα «Αζτέκα», «Ετρούσκο», «Κουέστρα» και «Τρικολόρε».
Παρόμοιες μπάλες, καθώς ήταν κατασκευασμένες βάσει της ιδίας λογικής και ζωγραφισμένες με τα ίδια χρώματα.
Αλλαζαν τα υλικά και ο… τόπος κατασκευής. Τα πρώτα βήματα της παγκοσμιοποίησης μετέφεραν τα εργαστήρια στις φτωχές χώρες.
Η εμφάνιση της «Φίβερνοβα» το 2002 δημιούργησε παράπονα. Ήταν ίσως η χειρότερη μπάλα που χρησιμοποιήθηκε σε τελικούς Μουντιάλ και συνδυάστηκε με τα διαιτητικά εγκλήματα σε Κορέα και Ιαπωνία!
Η «εμπορευσιμότητα» της μπάλας άνοιξε νέους ορίζοντες. Φθηνή κατασκευή, μεγάλα τα κέρδη. Η «Τιμγκάιστ» στη Γερμανία παρουσιάστηκε ως εργαλείο που θα αυξήσει το θέαμα. Μειώθηκαν τα «κομμάτια» στα 14, αυξήθηκε η ταχύτητα.
Τα πολλά γκολ, όμως, δεν τα… είδαμε. Αντίθετα η τιμή της μπάλας θύμισε εκείνη του πετρελαίου. Η τεχνολογία και το εμπόριο υποχρέωνε τους παίκτες να συμβαδίζουν με τους κανόνες της εποχής. Η αποτυχία πριν από τέσσερα χρόνια στην Νότια Αφρική της «Ζαμπουλάνι», έφερε τις πρώτες σφοδρές αντιδράσεις.
Αυτή δεν ήταν μπάλα ποδοσφαίρου. Ανετα ανταγωνιζόταν τις γνωστές μπάλες της… παραλίας. Οι τερματοφύλακες αισθάνθηκαν άχρηστοι, όπως οι παίκτες με «καλά πόδια».
Ομορφο το όνομα (σημαίνει «εορτασμός»), όμορφα τα χρώματα (συνολικά 11), αποτυχημένη όμως στον αγωνιστικό χώρο. Από τα 13 εκατ. κομμάτια που κυκλοφόρησαν από την «Adidas» (το πιο φθηνό κόστιζε 80 δολάρια), λίγες μπάλες «Ζαμπουλάνι» έχουν μείνει στη αγορά.
Καιρός, λοιπόν, για νέο προϊόν, με στόχο να «ξεχαστεί» το πρηγούμενο… λάθος.
Το νέο… φρούτο λέγεται «Brazuca» (μπραζούκα), όνομα επιλεγμένο από… γκάλοπ, που συγκέντρωσε το 70% τν προτιμήσεων. «Μπραζούκα» σημαίνει Βραζιλιάνος, όπως σημαίνει και μπάλα, δοκιμασμένη σε αρκετά σοβαρά πρωταθλήματα με θετικές εντυπώσεις από παίκτες και ειδικούς.
Αν η «Ζαμπουλάνι» πέρασε από το εδώλιο του κατηγορουμένου, η «Μπραζούκα» έχει μέλλον. Στο γήπεδο και στα εμπορικά καταστήματα, καθώς βγάζει κέρδος. Η επίσημη μπάλα κοστίζει 160 δολάρια, ένας εργάτης στα εργοστάσια του Πακιστάν όπου κατασκευάστηκε αμείβεται κατά μ.ο. 102 δολάρια το μήνα.
ΠΟΝΤΑΡΙΣΜΑ
146 ΟΥΓΓΑΡΙΑ – ΔΑΝΙΑ OVER (1,75)
147 ΓΚΟΪΑΣ – ΣΑΝΤΟΣ Χ (3,10)
149 ΒΙΤΟΡΙΑ ΜΠΑΪΑ – ΑΤΛΕΤΙΚΟ Μ. Χ (3,15)
