Και τώρα ας πάρουμε τα… φτυάρια να θάψουμε το «τίκι-τάκα». Μετά τη Μπάγερν ήρθε η σειρά της Ισπανίας να χάσει τα αυγά και τα πασχάλια. «Το τίκι-τάκα τιμώρησε του Ισπανούς».
Εύκολο να το γράφεις, δύσκολο να το… παραδεχτείς. Ο αποκλεισμός της 4ης εν δυνάμει πρωταθλήτριας κόσμου στη φάση των ομίλων είναι γεγονός. Βραζιλία 1966, Γαλλία 2002, Ιταλία 2010 και Ισπανία 2014.
Οταν η Βραζιλία αποκλείστηκε στη φάση των ομίλων του Μουντιάλ της Αγγλίας το 1966, κανείς δεν μίλησε για την αποτυχία ενός συστήματος.
Επικαλέστηκαν τον τραυματισμό του Πελέ, καλύπτοντας την κούραση των αστέρων.
Μετά τον αποκλεισμό της Γαλλίας στο Μουντιάλ του 2002, το βάρος έπεσε στις επιλογές του προπονητή, ξεχνώντας ότι στην εποχή μας πολύ δύσκολα ένα σύνολο μπορεί να κυριαρχήσει για περισσότερο από 4 χρόνια.
Η Ισπανία της τετραετίας 2008-2012, εκτός της τέλειας εφαρμογής του «τίκι – τάκα» βρήκε την κατάλληλη γενιά παικτών.
Σχεδόν η ίδια ομάδα, με το ίδιο προπονητικό τιμ, με τον αέρα της πρωταθλήτριας, απέτυχε με εκκωφαντικό τρόπο στη Βραζιλία. Δύο αγώνες, ισάριθμες ήττες, ένα γκολ από ανύπαρκτο πέναλτι. «Αποτύχαμε», δήλωνε στο τέλος του αγώνα με τη Χιλή ο ντόμπρος Ντελ Μπόσκε.
Σε διάστημα δύο μηνών ζήσαμε το ποδοσφαιρικό δράμα τριών ομάδων που επέλεξαν ως όπλο το «τίκι-τάκα», φράση που έρχεται από το… παρελθόν. Ακούστηκε για πρώτη φορά στις αρχές τις δεκαετίας του ’80, από προπονητές όπως Μαγκουρέγκι και Χαβιέρ Κλεμέντε. «Παίζουν τίκι-τάκα», σχολίαζε ο καυστικός, Κλεμέντε.
Η φράση και το στιλ ξεχάστηκε μέχρι μια ημέρα που η… χαζοχαρούμενη Ουρακάν του Ανχελ Κάπα, άφησε με ανοιχτό στόμα την Αργεντινή.
Η κοινή γνώμη επιμένει ότι αυτό το στυλ ποδοσφαίρου ήταν δημιούργημα του Γκουανρτιόλα με τους «μικρούς» της Μπαρτσελόνα. Μετά ήρθε η σειρά της Ισπανίας των Αραγονές και Ντελ Μπόσκε και της Μπάγερν του Γκουαρντιόλα. Σε αυτό το διάστημα εμφανίστηκαν αρκετοί μιμητές, όπως ο Πραντέλι με την Ιταλία.
Η Ισπανία αποκλείστηκε όμως το στιλ μένει. Αρκεί να βρεθούν οι κατάλληλοι παίκτες.
Η τάση του Τύπου να καταδικάσει το «τίκι – τάκα», θυμίζει τα αρνητικά σχόλια για το «κατενάτσιο». Στους Ιταλούς πιστώθηκε, άλλοι το είχαν… εφεύρει. Απλά οι Ιταλοί το τελειοποίησαν. Ποτέ όμως η Εθνική τους ομάδα κατέκτησε Μουντιάλ, βασιζόμενη στο «κατενάτσιο».
Πέτυχαν οι σύλλογοι, απέτυχε η «σκουάντρα ατζούρα». Διότι βρήκε στο δρόμο της καλύτερα συστήματα. Κι όμως το «κατενάτσιο» είχε βοηθήσει την Εθνική Βραζιλίας να κατακτήσει το Μουντιάλ του 1958 στη Σουηδία. Απίστευτο κι όμως αληθινό.
Παρόμοια τύχη είχε το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο των Ολλανδών. Δύο τελικούς Μουντιάλ, κανένας τίτλος. Το 1982 προσπάθησαν να το τελειοποιήσουν οι Βραζιλιάνοι του Τέλε Σαντάνα. Ιδιο αποτέλεσμα. Το στιλ δεν πέθανε, καθώς άνοιξε νέους ορίζοντες.
Η Μίλαν του Αρίγκο Σάκι άλλαξε την ιστορία του ιταλικού ποδοσφαίρου, όταν η ζώνη-πρέσινγκ ήταν απαγορευμένο φρούτο. Οι «μεγάλες» ομάδες κάποια στιγμή παραδίδουν πνεύμα.
Το σύστημα και η μέθοδος μένει και εξελίσσεται. Οπως με το «τίκι – τάκα». Φράση που έγινε ευρέως γνωστή από από τον αείμνηστο Ισπανό τηλεσχολιαστή, Αντρες Μόντες: «Η μπάλα στα πόδι των παικτών της Μπαρτσελόνα. Τσάβι – Ινιέστα – Μέσι, τίκι – τάκα, τίκι – τάκα». Αρκεί ένα ψάξιμο στο «youtube». Ο Αντρές Μόντες θέσπισε νέους κανόνες μετάδοσης. Παράλληλα με το στιλ που έμελλε να κυριαρχήσει τον κόσμο για 4 ολόκληρα χρόνια.
Κάτι κουρασμένα παλικάρια…
Την Ισπανία χτύπησε η «κατάρα» του πρωταθλητή. Πέρασαν 62 χρόνια όταν η Βραζιλία έγινε η μοναδική Εθνική που επανέλαβε το θρίαμβο, 1958 στη Σουηδία και 1962 στη Χιλή. Αλλες εποχές, άλλοι παίκτες, άλλες ομάδες. Ο αποκλεισμός της Ισπανίας προκάλεσε σοβαρές συζητήσεις. Πως γίνεται μια χώρα που ταπείνωσε την Ευρώπη με την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ από τη Ρεάλ Μαδρίτης και του Γιουρόπα Λιγκ από τη Σεβίλλη να αποκλειστεί από το 2ο παιχνίδι του ομίλου.
Κουρασμένα και κορεσμένα παλικάρια! Ταπεινή μας γνώμη. Αρκεί μια ματιά στην βασική ομάδα που κατέβασε ο Ντελ Μπόσκε. Ρεάλ, Μπαρτσελόνα και Ατλέτικο.
Τρεις ομάδες που έτρεχαν με χίλια μέχρι το Μάιο, με παίκτες που είχαν δώσει 50 αγώνες τη σεζόν. Το Μουντιάλ ήταν πάντα διοργάνωση ειδικών συνθηκών. Οι Ολλανδοί δείχνουν φρεσκάδα, οι Ιταλοί μυαλό, οι Γερμανοί ταλέντο και αυτοπεποίθηση. Οι Βραζιλιάνοι δεν πείθουν, ωστόσο ο Σκολάρι έχει προετοιμάζει την ομάδα να δώσει 7 αγώνες. Οποιος αντέξει.
Οι Χιλιανοί ξόδεψαν απίθανες δυνάμεις κόντρα στους Ισπανούς. Η ένταση ενός αγώνα του Μουντιάλ ισοδυναμεί με 2-3 παιχνίδια κανονικών πρωταθλημάτων. Χρειάζεται μεγάλο ρόστερ και σωστή διαχείριση. Ακριβώς αυτό που ο Ντελ Μπόσκε αψήφισε.
Δεν απέτυχε το «τίκι–τάκα», απέτυχε η εφαρμογή του. Το στιλ, κάποτε θα το βρούμε μπροστά μας. Η Ισπανία που ξέραμε «απεβίωσε»! Σε ένα παιχνίδι όπου η Χιλή κέρδισε για πρώτη φορά τους Ισπανούς και πρώτη φορά στο «Μαρακανά».
ΠΟΝΤΑΡΙΣΜΑ
332 ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ – ΙΣΠΑΝΙΑ 4-6 ΓΚΟΛ (2,10)
