Βραζιλία – Αργεντινή, ήταν ο τελικός τελικό που προτιμούσαν οι περισσότεροι. Από την παράσταση απουσιάζει η γηπεδούχος, που είχε αποφύγει να παίξει έστω κι έναν αγώνα στο «Μαρακανά».
Περίεργη επιθυμία, προϊόν της προκατάληψης που χαρακτηρίζει τον υπέροχο λαό της. Ολα τα παιχνίδια εκτός Ρίο, ο τελικός εκεί. Τους χάλασε τα πλάνα η Γερμανία, η σχολή που έδωσε το τελειωτικό κτύπημα στη βραζιλιάνικη σάμπα.
Μια χώρα σε κατάθλιψη, ψάχνοντας νέα φουρνιά ψυχολόγων για να τους επαναφέρει.
Αρκετοί ειδικοί μίλησαν για ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο των Γερμανών. Μετά από κάθε ιστορικό θρίαμβο ακολουθούν διθύραμβοι στις εφημερίδες.
Μέχρι την επόμενη αποτυχία. Στη Βραζιλία ξέχασαν τη μπάλα, έμειναν από… καύσιμα και προπονητές. Το χειρότερο ρόστερ όλων των εποχών μια σχολής που εξαγάγει κάθε χρόνο περισσότερους από 300 παίκτες σε όλο τον κόσμο, επιβεβαίωσε τον δημοσιογράφο που είχε το θάρρος να γράψει για «τέλος εποχής».
Χρειάστηκε ο τραυματισμός του Νεϊμάρ να αποκαλυφθεί όλη η γύμνια του συστήματος Σκολάρι. Τους κατακρεούργησε η περηφάνια της σχολής τους. Το ποδόσφαιρο θέλει κότσια, θέλει ταχτική και υπομονή. Προπαντός θέλει να γνωρίζεις μέχρι που σε παίρνει.
Η Βραζιλία του Σκολάρι αψήφισε τον κίνδυνο. Ίσως η αλαζονεία του Σκολάρι να βοήθησε τους Αργεντινούς να προσεγγίσουν διαφορετικά την τεχνική υπεροχή της Ολλανδίας.
Αν η Βραζιλία δεν έμαθε τίποτα από τα λάθη της, αντιθέτως άνοιξε τα μάτια στον «σοφό» Αλεχάντρο Σαμπέγια, που θυσίασε τον Μέσι, θυσίασε και τη φαντασία των παικτών στο βωμό του αποτελέσματος. Η ιστορία θα γράψει ότι η Αργεντινή έπαιξε στον τελικό κι όχι αν η Ολλανδία παρουσίασε καλύτερη ομάδα η έπαιξε καλύτερα στον ημιτελικό. Κάθε αγώνας είναι διαφορετικός. Αλλο το Βέλγιο, άλλη η Ολλανδία.
Η Αργεντινή του Σαμπέγια μοιάζει με την Εστουδιάντες που κατέκτησε το Λιμπερταδόρες. Η άμυνα κάνει τη διαφορά. Καμία έκπληξη δεν προξενεί το γεγονός ότι η ομάδα δέχθηκε τρία γκολ στους αγώνες του ομίλου όπου επιτρεπόταν η γκέλα και κανένα στους τρεις αγώνες της φάσης νοκ άουτ. Τρία «μηδενικά» στην άμυνα ίσον πρόκριση.
Ο Σαμπέγια τραβάει μέχρι το τέλος το σχοινί. Στήνει με προσοχή την άμυνα και τη μεσαία γραμμή όπου ο Μασεράνο κόβει και ράβει.
Το μοναδικό σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Αργεντινή αφορά τη φυσική κατάσταση. Μετά το 70ό λεπτό εμφανίζεται η κούραση, η βασική αιτία που ο Σαμπέγια αρχίζει τις αλλαγές. Σε κάθε αγώνα τρεις, μελετημένες και πετυχημένες. Κόντρα στην Γερμανία, εκτός από την υπομονή χρειάζεται τύχη, μεγάλη τύχη. Ομάδα που βάζει στη Βραζιλία 7 γκολ σε 13 τελικές προσπάθειες, προκαλεί δέος.
Ο Γιόακιμ Λεβ απέδειξε ότι το σκοράρισμα δεν εξαρτάται από των αριθμό των επιθετικών, αλλά από τις κινήσεις στον αγωνιστικό χώρο. Στο 0-0 της Αργεντινής με την Ολλανδία, κάποια στιγμή στο γήπεδο έπαιζαν 7 καθαρόαιμοι επιθετικοί, τέσσερις στην Ολλανδία και τρεις στην Αργεντινή. Μηδέν ευκαιρίες, μηδέν τέρματα. Στη Γερμανία σκοράρουν όλοι ή σχεδόν όλοι. Μέχρι και ο Χούμελς έβαλε το λιθαράκι του στην πορεία των «πάντσερ».
Ο Λεβ έχει δημιουργήσει ένα σύνολο «τρεχαλατζήδων» που δεν έχουν ξεχάσει την τεχνική. Μια ματιά στον τρόπο που η ομάδα κινείται συντονισμένα στον αγωνιστικό χώρο, εξηγεί την υπεροχή της. Σαφώς το 7-1 στο ημιτελικό επήλθε περισσότερο από την κατάρρευση της Βραζιλίας παρά από την ανωτερότητα της Γερμανίας. Ηταν «ανώμαλος» αγώνας με «ανώμαλο» αποτέλεσμα.
Στο τέλος ακούστηκε ξανά η ατάκα του Γκάρι Λινέκερ, την οποία την ξεστόμισε μετά από το χαμένο ματς της Αγγλίας κόντρα στη Γερμανία, στον ημιτελικό του 1990: «Το ποδόσφαιρο είναι απλό παιχνίδι, 22 άνδρες τρέχουν πίσω από τη μπάλα και στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί». Ελα όμως που οι Γερμανοί έχουν να σηκώσουν τρόπαιο από το 1996, όταν ο Μπίρχοφ πέτυχε το «χρυσό γκολ» στον τελικό του Euro, με αντίπαλο την Τσεχία. Επειτα… βάπτισαν τη Γερμανία «αιώνια δεύτερη».
Οπως το 2002 στη Ιαπωνία και το 2008 στην Αυστρία. Από το 2006 που ο ήρεμος Γιόακιμ Λεβ ανέλαβε την ομάδα, η Γερμανία περνάει συνέχει δίπλα από την πηγή, χωρίς να δοκιμάσει το… άγιο νερό της επιτυχίας. Ημιτελικός το 2010 στη Νότια Αφρική, ημιτελικός το 2012 στο Euro. Αντιθέτως στην Αργεντινή περιμένουν ένα μεγάλο τρόπαιο που λείπει από το 1993. Μια από τις δύο θα πανηγυρίσει. Στο γήπεδο όπου η Βραζιλία δεν ήθελε να παίξει πριν τον τελικό, οι δύο ομάδες είχαν την τύχη να δοκιμάσουν τον αγωνιστικό χώρο.
Η Αργεντινή κέρδισε 2-1 τη Βοσνία και η Γερμανία 1-0 τη Γαλλία. Δύο αγώνες στο «Μαρακανά» οι φιναλίστ, κανένα η Βραζιλία. Ποιος το περίμενε;
Το πίστευε ο Μέσι που το έριξε στο κλάμα μετά τα πέναλτι της Τετάρτης. Αν στο τέλος σηκώσει την κούπα, θα ευχαριστήσει τους δημοσιογράφους που ψήφισαν νικητή της «Χρυσής Μπάλας» τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Η «κατάρα» της «Χρυσής Μπάλας» κτύπησε και τον Πορτογάλο, καθώς κανένας προκάτοχος του δεν κατέκτησε το Μουντιάλ. Και τώρα περιμένετε πρόταση, πρόβλεψη. Στο «Μαρακανά» μπήκαν μόλις 9 γκολ σε 6 αγώνες, ο μικρότερος μ.ό. τερμάτων από κάθε άλλο γήπεδο.
Ο φόβος θα κυριαρχήσει, φαβορί είναι η Γερμανία και δίκαια. Οι Αργεντίνοι θα κερδίσουν σίγουρα τη μάχη της κερκίδας. Στο γήπεδο όλα θα εξαρτηθούν από την αμυντική λειτουργία και τον Μέσι. Μάλιστα, τον Μέσι, ο οποίος ελπίζουμε να βγάλει την άκρη, στο πιο κρίσιμο παιχνίδι της ποδοσφαιρικής του καριέρας. Εως το 2018 θα περάσουν τέσσερα «μακρινά» χρόνια. Ή τώρα ή ποτέ!
