Ο Πούσκας και οι φίλοι του στην Ελλάδα

Η επίσκεψη που έμεινε στην ιστορία και το ματς με τον Εθνικό που έγινε για χρόνια σημείο αναφοράς.

Πριν 60 χρόνια δεν υπήρχε ίντερνετ, τηλεόραση και φυσικά οι Ελληνες ήξεραν τα μεγαθήρια του ποδοσφαίρου μέσα από τις περιγραφές των αθλητικών εφημερίδων. Οι πιο τυχεροί είχαν δει στο σινεμά μερικές εικόνες από τις περίτεχνες ενέργειές τους.

Ο… Μέσι της εποχής ήταν ο Φέρεντς Πούσκας. Ο «καλπάζων συνταγματάρχης» που τόσο άδικα είχε χάσει με την Ουγγαρία το Μουντιάλ του 1954 και τώρα ήταν ποδοσφαιριστής χωρίς πατρίδα.

Η Ουγγρική Επανάσταση του 1956 προκάλεσε τη Σοβιετική εισβολή κι αυτή ένα κύμα προσφύγων στο εξωτερικό. Όλοι μπορούσαν να βρουν δουλειά. Ολοι εκτός από τους ποδοσφαιριστές. Η Ουγγρική ομοσπονδία είχε «μπλοκάρει» κάθε προσπάθεια μεταγραφής τους. Κι ο Πούσκας δεν ήταν μόνος. Είχε μαζί του άλλα δύο αστέρια της μεγάλης εκείνης ομάδας, τον Κόκσιτς και τον Γκρόσιτς κι άλλους έντεκα νεαρούς, κυρίως, ποδοσφαιριστές. Ήταν η «ομάδα του Πούσκας» που επίσημα λεγόταν «Ουγγάρια». Επαιζαν σχεδόν στα κρυφά σ’ όλο τον κόσμο. Οποια ομάδα έπαιζε μαζί τους αντιμετώπιζε την οργή της ΦΙΦΑ μέσω των τοπικών ομοσπονδιών. Οπου πήγαιναν όμως συγκέντρωναν πολύ κόσμο που ήθελε να τους απολαύσει.

Ο Δημήτρης Καρέλλας, ιδιοκτήτης της υφαντουργίας «Αιγαίον» εκείνη την εποχή ήταν ο «Σπάρτακος» του ποδοσφαίρου. Προσπαθούσε να επιβάλλει τον Εθνικό στους μεγάλους του ελληνικού ποδοσφαίρου. Τότε υπήρχε το ΠΟΚ (Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός, ΑΕΚ) που δεν ήθελε να μοιραστεί τους τίτλους, αλλά και τις εισπράξεις των τουρνουά που διοργάνωνε με άλλους.

Ο Καρέλλας αφού δεν μπορούσε να παίξει μαζί τους στα κερδοφόρα τουρνουά του Πάσχα και των Χριστουγέννων αποφάσισε να καλέσει ο ίδιος κάποιες ισχυρές ομάδες. Η «ομάδα του Πούσκας» ήταν μια από αυτές. Οι εξόριστοι Ούγγροι ήρθαν στην Ελλάδα το Πάσχα του 1957 και στις 22 Απριλίου, σαν σήμερα δηλαδή, αντιμετώπισαν τον Εθνικό στο Καραϊσκάκης. Το γήπεδο γέμισε κόσμο για να απολαύσει τους μυθικούς μαγυάρους. Ηταν Δευτέρα του Πάσχα. Την ίδια μέρα στη Λεωφόρο έπαιζε ο Παναθηναϊκός με την Προγκρέσουλ Βουκουρεστίου από την οποία έχασε με 4-0 για το «Κύπελλο Πάσχα» στο οποίο μετείχαν ακόμα ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ. Προφανώς και των δικών του παικτών το μυαλό βρισκόταν στο Φάληρο.

Χαρακτηριστικό και το σκίτσο του Κώστα Μητρόπουλου…

Στις 4.30 άρχιζε το ματς κι από τις 12.30 το γήπεδο ήταν γεμάτο.  Περισσότεροι από 18.000 άνθρωποι στριμώχτηκαν στο μικρό τότε «Γ.Καραϊσκάκης». Οι Ούγγροι σε ρυθμό ρελαντί νίκησαν 7-0 τον Εθνικό, αλλά ο κόσμος που ήταν στο γήπεδο σήκωσε στα χέρια τους νικητές.

Στα ρεπορτάζ της εποχής διαβάζουμε ότι οι Ούγγροι έπαιξαν με κόκκινες-άσπρες φανέλες, άσπρα σορτς και πράσινες-άσπρες κάλτσες. Οι Εθνικοί έβαλαν μπλε γυαλιστερές φανέλες και άσπρα σορτς.

Το ματς ήταν απολαυστικό. Ο Πούσκας μοίραζε ασίστ για γκολ κι έκανε μαγικά πράγματα, πρωτόγνωρα τότε για τους θεατές, αλλά και τους ποδοσφαιριστές. Ο Στάθης Μανταλόζης ήταν σε καλή μέρα και περιόρισε όσο μπορούσε το σκορ.

Στο 14^ο έγινε το 1-0 (Κόκσιτς), στο 19^ο ο Κλικόπουλος ανέτρεψε τον Τζάκομπι κι ο διαιτητής αντί για πέναλτι έδωσε έμμεσο. Ο Κόκσιτς μοίρασε στον Πούσκας και 2-0. Το 3-0 έγινε στο 36^ο από τον Κόκσιτς, στο 52^ο με σουτ ο Τσάμπακι έκανε το 4-0, κι έπειτα ήρθε ο Σάλαι με τρία γκολ (79^ο, 87^ο, 90^ο) για να διαμορφώσει το τελικό 7-0.

Την παραμονή του ματς στη προπόνηση των Ούγγρων ένας δημοσιογράφος είχε ρωτήσει τον Πούσκας εάν τον προβληματίζει το «ξερό» γήπεδο κι αυτός απάντησε αφοπλιστικά: «Δε νομίζω. Είχαμε παίξει και στο Σουδάν με την εθνική σε τέτοιο γήπεδο και δεν μας επηρέασε!»

Διαιτητής ήταν ο Κοσκινάς με επόπτες τους Τζιώτη και Καράλη που θα είχαν να το λένε ότι είδαν πιο κοντά από κάθε άλλο αυτούς τους παιχταράδες.

Ουγγάρια: Γκρόσιτς, Σίπος, Φάλβοϊ, Χέρεντι, Μάτετς, Τσόλνακ, Τζάμοποκι (70^ο Σάαγκι), Κόκσιτς, Σάμπο, Πούσκας, Σάλαϊ.

Δεν έπαιζαν οι Γκαραμβόλγκι (τερματοφύλακας) και Φριβάλσκι (μέσος)

Εθνικός: Μανταλόζης, Λαιμός, Κλικόπουλος, Κοζομπόλης (46^ο Χροιστοφορίδης), Καρνασόπουλος, Αρδίζογλου, Γράφας, Σπαθούλης, Καραουλάνης, Φερλέμης (46^ο Στούρας), Μπενάρδος.

Η ΕΠΟ κάλεσε σε απολογία τον Εθνικό εφαρμόζοντας τις εντολές της ΦΙΦΑ. Μετά από πολλές διαβουλεύσεις βρέθηκε η «χρυσή τομή». Στον σύλλογο επιβλήθηκε δίμηνος αποκλεισμός, αλλά με αναστολή και πρόστιμο 25.000 δρχ ποσό αστρονομικό για τα δεδομένα της εποχής. Ουσιαστικά έβαλε… χέρι στις εισπράξεις του αγώνα που ήταν λίγο μεγαλύτερες. Για να είναι νομότυπη αφού δεν μπορούσε να επιβάλει τόσο υψηλό πρόστιμο σε ένα ερασιτεχνικό σωματείο η πάντα εφευρετική ομοσπονδία κράτησε 1.000 δρχ για τον εαυτό της κι αποφάσισε τα υπόλοιπα χρήματα να δοθούν στους σεισμοπλήκτους του Βόλου (10.000 δρχ), στον Χρήστο Μάντικα, τον βετεράνο αθλητή του στίβου που βρισκόταν άρρωστος στο νοσοκομείο (5.000 δρχ) και σε άλλους αθλητικούς σκοπούς (9.000)

Επειδή όμως ο Καρέλλας συνέχισε να προκαλεί το ΠΟΚ προσκαλώντας λίγες μέρες αργότερα την μεγάλη Ιντερ και διεκδίκησε το πρωτάθλημα τιμωρήθηκε σκληρά. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία…