Ο Βραζιλιάνος Κάρλος Ενρίκε Ραπόζο «έπαιξε» στις μεγαλύτερες ομάδες της Βραζιλίας, στο Μεξικό και τις ΗΠΑ χωρίς να… ακουμπήσει μπάλα. Διαβάστε πως…

Ο Κάρλος Ενρίκε Ραπόζο είχε ξεκινήσει να κλωτσά το τόπι στα τμήματα υποδομής της Μποταφόγκο και το 1973 έκανε το μεγάλο άλμα για τη Φλαμένγκο. Ποδοσφαιρικά δεν έλεγε τίποτα το σπουδαίο. Κατάφερε όμως στα μπαρ που γύριζε τα βράδια να γνωριστεί με διάσημους ποδοσφαιριστές όπως ο Κάρλος Αλμπέρτο, ο Ρικάρντο Ρότσα και ο Ρενάτο. Εγινε… κολλητός και με διάφορους δημοσιογράφους. Οι φίλοι του τον έλεγαν «Κάιζερ» επειδή έμοιαζε του Φραντς Μπεκενμπάουερ που τότε ήταν στις δόξες τους. Φυσιογνωμικά, να εξηγούμαστε, αφού ποδοσφαιρικά ο ήρωάς μας έπαιζε σέντερ φορ κι όχι λίμπερο. Αυτό δεν τον εμπόδισε να αλλάξει το όνομά του σε «Κάρλος Κάιζερ» κι η ιστορία άρχισε… Διαβάστε περισσότερα…

Ο Θανάσης Μπέμπης το 1949 ήταν δεν ήταν 20 χρόνων. Είχε προλάβει όμως να δείξει με τον Φωστήρα στον οποίο αγωνιζόταν τη μεγάλη του αξία. Ηταν ο «ηγέτης» της ομάδας που σταδιοδρομούσε στο πρωτάθλημα της Αθήνας.
Λογικό ήταν να ασχοληθούν οι μεγάλοι σύλλογοι μαζί του. Ο Ολυμπιακός ήταν ένας από αυτούς. Εκείνη την εποχή οι ποδοσφαιριστές υπέβαλαν στην ΕΠΟ μια «δήλωση παραμονής» στην ομάδα τους. Οταν στις 30 Ιουνίου 1949 ο Φωστήρας κατέθεσε την δήλωση του Μπέμπη στον Ολυμπιακό πάγωσαν. Είχαν ήδη υπογράψει μαζί του κι υπολόγιζαν με τον τρόπο αυτό να πιέσουν την ομάδα του να τον παραχωρήσει. Διαβάστε περισσότερα…

Ηταν τέτοια μέρα, 19 Ιουλίου 2011 στο Ελσίνκι. Η τοπική HJK υποδεχόταν για τον β’ προκριματικό γύρο του Τσάμπιονς Λιγκ την Ουαλική Μπάνγκορ, μια ομάδα με πολύχρονη ιστορία (ιδρύθηκε το 1876). Οι Φινλανδοί με το αβαντάζ του 3-0 στον πρώτο αγώνα σκεφτόντουσαν περισσότερο τη κλήρωση. Κι ο κόσμος δεν γέμισε το γήπεδο. Κόπηκαν μόλις 5.944 εισιτήρια.
Κι όμως αυτοί οι άνθρωποι έγιναν μάρτυρες ενός ρεκόρ που δύσκολα μπορεί να καταρριφθεί. Η Ελσίνκι όταν έληξε το ματς είχε νικήσει με 10-0 σκόρ – ρεκόρ για τη διοργάνωση τουλάχιστον με τη σημερινή της μορφή. Διαβάστε περισσότερα…

Η ιστορία είναι παλιά και τα τελευταία χρόνια απλά την ψιθύριζαν οι άσπονδοι φίλοι του πανίσχυρου μέχρι σήμερα προέδρου της Ισπανικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας. Ως ποδοσφαιριστής ο 67χρονος σήμερα πρόεδρος είχε χαστουκίσει τον Γιόχαν Κρόιφ το αστέρι της Μπαρτσελόνα.
Μιλάμε για πολλά χρόνια πίσω. Το 1974. Ηταν 24 Μαρτίου όταν ο Αθλέτικ με τον Βιγιάρ υποδεχόταν την Μπαρτσελόνα. Σε κάποια στιγμή ο Ολλανδός κάνει τάκλιν στον μετέπειτα πρόεδρο που αμέσως μετά σηκώθηκε και του έριξε μια μεγαλόπρεπη γροθιά.
Πανικός, φασαρία και φυσικά κόκκινη κάρτα για τον δράστη.
«Μου έριξε μια κλωτσιά στο καλάμι. Νόμιζα ότι μου έσπασε το πόδι. Δεν το σκέφτηκα και πολύ. Του έριξα ένα χαστούκι, αλλά πολύ θα ήθελα να ήταν μπουνιά» είπε μετά το ματς ο Βιγιάρ στους δημοσιογράφους. Διαβάστε περισσότερα…

Συχνά λέμε και γράφουμε ότι «το ποδόσφαιρο είναι πόλεμος». Τουλάχιστον μία φορά στην ιστορία το ποδόσφαιρο έφερε πόλεμο. Στο μακρινό 1969, λίγες εβδομάδες πριν ο πρώτος άνθρωπος πατήσει το φεγγάρι ήρθαν δύο μικρά κράτη της Κεντρικής Αμερικής να μας θυμίσουν ότι η πρόοδος δεν φέρνει πάντα την ειρήνη.
Και τα δύο είχαν ένα όνειρο: Να παίξουν στο Μουντιάλ του 1970 που θα γινόταν στο Μεξικό. Θα έδιναν αγώνα μπαράζ κι ο νικητής θα αντιμετώπιζε την Αϊτή για το πολυπόθητο εισιτήριο.
Οι δύο χώρες ήταν και κακοί γείτονες. Το Ελ Σαλβαδόρ που σημαίνει «Ο Σωτήρας» και η Ονδούρα που σημαίνει «έγκατα» είχαν και πολλά άλλα να μοιράσουν πέρα από τις ποδοσφαιρικές διαφορές. Το μόνο που είχαν κοινό ήταν η φτώχεια. Φτώχεια καταραμένη στις δύο. Διαβάστε περισσότερα…

Ο Σιδέρης στη Λάρισα και ο Ντον Ρέβι στον Παναθηναϊκό. Όνειρα… θερινής νυκτός που έζησαν όσο και το πρωτοσέλιδο

Όταν ο Ουμπέρτο Έκο έλεγε εκείνο το… καταραμένο «τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις” δεν είχε υπόψιν του τις αθλητικές εφημερίδες σε όλο τον κόσμο που κάνουν… πάρτι με τις μεταγραφές.
Οι αναγνώστες εκείνη την εποχή στα καφέ ή στην παραλία διαβάζουν ότι οι ομάδες τους παίρνουν παιχταράδες. Μόνο που αυτές οι μεταγραφές έχουν μικρότερη ζωή κι από τις πεταλούδες που ζουν τουλάχιστον δέκα μέρες. Αυτές ζουν μια δύο, το πολύ μέρες. Είναι όπως έλεγε κι ένας συνάδελφος τα «εφημεριδόπτερα».

Διαβάστε περισσότερα…

Το 1956 είναι πολύ μακρινό στις μέρες μας. Σχεδόν… προϊστορικό. Κι όμως εκείνη τη χρονιά, στις 13 Ιουνίου άρχιζε την ιστορία του ο μεγαλύτερος ποδοσφαιρικός θεσμός σε επίπεδο συλλόγων. Τότε λεγόταν Κύπελλο Πρωταθλητριών και σήμερα Τσάμπιονς Λιγκ.

Τότε δεν υπήρχε ίντερνετ, δεν υπήρχε έγχρωμη τηλεόραση, στις περισσότερες χώρες και στην Ελλάδα φυσικά δεν υπήρχε καν τηλεόραση.

Κι όμως ένας Ελληνας, ο Γιάννης Διακογιάννης, φοιτητής τότε στο Παρίσι και δόκιμος δημοσιογράφος στο «Φρανς Φουτμπόλ» τον παρακολούθησε κι έγραψε τις εντυπώσεις του στην «Αθλητική Ηχώ» με την οποία συνεργαζόταν. Διαβάστε περισσότερα…

Το 2011 έφυγε με δραματικό τρόπο για τον Αγιαξ. Στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ είχε χάσει δύο φορές από την Ρεάλ Μαδρίτης με το ίδιο σκορ (3-0) σε Μαδρίτη και Αμστερνταμ. Το σοκ ήταν μεγάλο, όχι μόνο για τους παράγοντες της ομάδας, αλλά και τον Γιόχαν Κρόιφ που τους έδωσε ένα πενταετές πλάνο ανόρθωσης της ομάδας. Διαβάστε περισσότερα…